Die "Jazz-tydperk" verwys na 'n tydperk in die 1920's, gekenmerk deur 'n beduidende kulturele verskuiwing in die Verenigde State en Europa, waartydens jazzmusiek en -dans al hoe meer gewild geword het. Die term is geskep deur die skrywer F. Scott Fitzgerald, wat dit gebruik het om die era in sy roman "The Great Gatsby" te beskryf. Die Jazz-era is ook gekenmerk deur 'n beduidende sosiale en kulturele rewolusie, insluitend die opkoms van die flapper, die opkoms van die motor en die radio, en die toenemende voorkoms van Prohibition-era speakeasies.